روش های عددی و تحلیلی در بررسی تأثیر اجرای رینگ تزریق پیرامون تونل در کاهش آب ورودی به آن

پس از آب گیری سدها، تونل انحراف آن به طور کامل تحت تأثیر تراز آب مخزن سد قرار می گیرد بنابراین پیش بینی مقدار آب ورودی به تونل بسیار مهم است. در این مقاله، با استفاده از مدل های تحلیلی و روش محاسباتی المان محدود، مقدار نشت آب به درون تونل، در دو حالت قبل از ایجاد رینگ تزریق  و سپس تخمین زده شده است.  به منظور بررسی میزان دقت مدل های تحلیلی و عددی، از نتایج میزان نشت آب ثبت شده در تونل انحراف آب سد آزاد استفاده شد. روند تغییرات مقادیر تحلیلی و عددی نشت در طول تونل درحد قابل قبولی یکسان بوده، اما مقدار آن ها در برخی از نواحی اختلاف قابل توجهی دارد که بیشتر ناشی ازهندسه ی مدل و شرایط مرزی است. میزان متوسط نشت آب به درون تونل با استفاده از روابط تحلیلی قبل و پس از تزریق در گستره ی تونل (طول 496 متری)، محاسبه شد و مشاهده شد که میزان نشت میانگین قبل از تزریق 70/161 لیتر برثانیه بوده که با ایجاد رینگ تزریق به طول 4 متر پیرامون این تونل، این میزان به 2/11 لیتر بر ثانیه کاهش یافت. همچنین با استفاده از مدل سازی عددی میزان نشت برآورد شد. این بررسی ها نیز نشان داد که مقدار آب ورودی به تونل بدون درنظر گرفتن المان آب بند در حدود 8/37 لیتر بر ثانیه است که با مدل کردن رینگ تزریق پیرامون آن، مقدار نشت به 22 لیتر بر ثانیه کاهش یافت. بررسی و مقایسه  نتایج، با مقدار واقعی آب اندازه گیری شده درون تونل سد آزاد پس از تزریق (18 لیتر بر ثانیه)، نشان داد که در میان مدل ها، مدل سازی عددی با 22/22 درصد خطا، بهترین روش برای تخمین نشت آب است. بعد از آن مدل های تحلیلی روسنگرین با 66/28 درصد خطا و واگورکت با 21/36 درصد، خطای کمتری در برآورد نشت آب دارد. مدلnff با 44/94 درصد خطا، ضعیف ترین روش در پیش بینی میزان نشت است.